Όσο η Ελλάδα διαρκώς μικραίνει….

Tο άρθρο έχει ήδη  δημοσιοποιηθεί στη εφημερίδα Γραμμή Γαλατσίου

Είναι στιγμές που χρειάζεται μια στάση. Που χρειάζεται να «σηκώσουμε τα μάτια» από τα μικρά – τεράστια καθημερινά μας προβλήματα, από το μικρόκοσμο της πόλης μας. Είναι στιγμές που χρειάζεται να αναλογιστούμε «που πάμε» ως άνθρωποι αλλά και ως κοινωνία, ως χώρα. Που πρέπει να αναστοχαστούμε τους τρόπους, τις μορφές που η «μεγάλη εικόνα» επηρεάζει καθοριστικά όσα, κλεισμένοι στις δυσκολίες και στον εαυτό μας, θεωρούμε σημαντικά.

Οι εξελίξεις καταιγιστικές. Η συστηματική «υπερπληροφόρηση» από τα επίσημα ΜΜΕ, με ανούσιες λεπτομέρειες, οδηγεί σκόπιμα σε αποπληρόφορηση.

Μέσα σε μία μόλις βδομάδα έγινε η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσυπόγραψε τις φιλοπόλεμες αποφάσεις για συνέχιση της περικύκλωσης της Ρωσίας και των παρεμβάσεων σε Μ. Ανατολή και Β. Αφρική. Το ΝΑΤΟ χαιρέτισε την παρουσία της σκέτα «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ ξεφτιλίζοντας τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς για επίλυση του ονοματολογικού με την ΠΓΔΜ ergaomnes.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός συνάντησετον «σουλτάνο» Ερντογάν που μόλις, από την κατεχόμενη Κύπρο, είχεαπειλήσει με το δίλλημα  «ή  επίλυση του Κυπριακού με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας ή ενσωμάτωση της κατεχόμενης Κύπρου στην Τουρκία». Ο Αλ. Τσίπρας δεν βρήκε τίποτα να πει στον Τούρκο πρόεδρο ούτε βέβαια στους «ομόσταβλους» του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα απελαύνει δύο Ρώσους διπλωμάτες, τινάζοντας στον αέρα τις διπλωματικές της σχέσεις με τη Ρωσία και ανοίγει θέμα συνόρων με την Αλβανία. Η χώρα διαπραγματεύεται με τη Γερμανία την επιστροφή άγνωστου αριθμού μεταναστών και τιμωρείται από το ιερατείο της Ε.Ε. που ζητά πολλαπλάσια ισοδύναμα για τη συμφωνημένηπαράτασητου χαμηλού ΦΠΑ σε έξι νησιά του Αιγαίου και νέες περικοπές συντάξεων.

Τι πραγματικά σημαίνουν όλα αυτά;

Ο κύκλος οικονομικής και κοινωνικής βαρβαρότητας που άνοιξε με τα μνημόνια πριν 8 και πάνω χρόνια συνεχίζεται με την ίδια ένταση.

Δίπλα στους οικονομικούς καταναγκασμούς ανοίγει ένας νέος κύκλος, το ίδιο σημαντικός, αυτός των απειλών και υποχωρήσεων στα θέματα της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας αλλά και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Τα οικονομικά μνημόνια συμπληρώνονται με τα γεωπολιτικά μνημόνια απειλώντας βαθιά την υπόσταση και την ύπαρξη αυτής της χώρας. Το κοινωνικό πρόβλημα συναντιέται και συνδέεται άρρηκτα με το εθνικό διαμορφώνοντας ένα νέο τοπίο και επιβάλλοντας νέες ανάγκες και προσεγγίσεις.

Η χώρα μικραίνει καταδικασμένη σε μια διαρκή επιτροπεία λιτότητας, ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της, παραγωγής πλεονασμάτων, ανεργίας, ξενιτεμού των νέων της και απόγνωσης για το λαό.

Η χώρα μικραίνει καθώς τα σύνορα στο Αιγαίο γκριζάρουν, η Θράκη μετατρέπεται σταδιακά σε χώροδιαμονής «τουρκικής μειονότητας», η Τουρκία αμφισβητεί με «τα όπλα» την εδαφική ακεραιότηταΕλλάδας και Κύπρου, και οι δυτικοί «σύμμαχοι» της χώρας σιωπούν ή και ενθαρρύνουν.

Η χώρα μικραίνει με την παραγγελμένη από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ «συμφωνία των Πρεσπών» που αναγνωρίζει ανιστόρητα «μακεδονική εθνικότητα και γλώσσα» βάζοντας πιο βαθιά τα αγκάθι των αλυτρωτισμών και των εθνικιστικών διχασμών στο σώμα της Βαλκανικής. Το μάθημα- πάθημα της Γιουγκοσλαβίας δεν γίνεται κατανοητό από τον επίσημο πολιτικό κόσμο.

Η Ελλάδα μικραίνει καθώς  μετατρέπεται σε «μεντεσέ» φιλοπόλεμων επιδιώξεων του ΝΑΤΟ. Από την Αλεξανδρούπολη ως τη Σούδα και από τη Λάρισα ως το Άκτιο και την Καλαμάτα, η χώρα μετατρέπεται σε στρατιωτική βάση, εμπλέκεται και στοχοποιείται σε έναν αδυσώπητο οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία βρισκόμενη στο σταυροδρόμι μιας περιοχής που φλέγεται (Μ. Ανατολή) και μιας άλλης (Βαλκάνια) που παραμένει ενεργή πυριτιδαποθήκη.

Η Ελλάδα μικραίνει καθώς η δημοκρατία συρρικνώνεται. Ο αμερικάνος πρέσβης αποφασίζει για τα γεωπολιτικά. Οι θεσμοί για τα οικονομικά. Το Eurogroup εξειδικεύει, πρωθυπουργός και υπουργοί υπογράφουν και η βουλή επικυρώνει όσα άλλοι αποφάσισαν για εμάς, χωρίς εμάς.

Η Ελλάδα μικραίνει από το πολιτικό της προσωπικό. Είναι αλήθεια ότι ποτέ στην μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου δεν είχε παρουσιασθεί ένας τόσο καταστροφικός συνδυασμός κυβέρνησης – αντιπολίτευσης. Δεν έχει παρουσιαστεί ένα τόσο φιλοδυτικό, φιλοαμερικάνικοπολιτικό προσωπικό σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ούτε έχει εμφανιστεί τόση αδιαφορία και ανικανότητα διαχείρισης κρίσιμων εθνικών και κοινωνικών προβλημάτων όση σήμερα. Τόσο θεληματικά υποταγμένοι και δουλοπρεπείς πολιτικοί, που να συνδυάζουν κυνισμό με συνειδητή προσπάθεια δημιουργίας διαλυτικών, χαοτικών και διχαστικών καταστάσεων στο εσωτερικό, δεν έχουν ξαναπαρουσιαστεί. Και, φυσικά, μεγάλες δυνάμεις και «γείτονες» το εκμεταλλεύονται στο έπακρο.

Αν η Ελλάδα μικραίνει, αν η υπόσταση της κινδυνεύει, τότε υπάρχει ανάγκη για όλους μας…

Να αλλάξουμε μυαλά

Ένας λαός από τη μοίρα ταπείνωσης που του επιφυλάσσουν «φίλοι» και εχθροί μπορεί να εγερθεί μόνο με βαθιά επίγνωση των αιτιών της κακοδαιμονίας του. Μπορεί να εγερθεί με επίγνωση ότι από τον ίδιο, από τον πατριωτισμό του, εξαρτάται η ίδια η ύπαρξη και η υπόσταση της χώρας. Δύσκολο, αλλά άκρως αναγκαίο…

Αναγκαίο  στο κεντρικό και στο τοπικό επίπεδο. Γιατί το αγαπώ τη χώρα μου ξεκινά από το αγαπώ τον τόπο μου. Οι παλιοί διαχωρισμοί δεν αρκούν πια. Οι νέοι πρέπει να βρουν νέες ποιότητες. Ποιότητες και στόχους εμβαπτισμένους στην συμμετοχή, την συν-ευθύνη και τον έλεγχο από τους πολλούς, τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους.

Να αλλάξουμε λοιπόν… Πρώτιστα στο επίπεδο της συνείδησης μας, του μυαλού, της σκέψης και της δράσης μας…

Υ.Γ.

Δυστυχώς οι πρόσφατες δραματικές φωτιές στην Αν. Αττική και οι δεκάδες νεκροί αποκαλύπτουν το πραγματικό πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης και τις διαχρονικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος. Αποτελούν ταυτόχρονα άλλη μια πιστοποίηση του ότι η Ελλάδα διαρκώς μικραίνει.

Μοναδικό χαμόγελο το παλλαϊκό κίνημα συμπαράστασης. Απόδειξη ότι ο τόπος υπάρχει και επιβιώνει σε πείσμα των «αρχόντων» του. Απόδειξη ότι τα «μυαλά μπορούν να αλλάξουν»…

Σπύρος Παναγιώτου

Δημοτικός Σύμβουλος

Αφήστε τη σκέψη σας