Δελτίο τύπου για το νέα σύμβαση για το Παλαί και τοποθέτηση του Δημοτικού συμβούλου Σ.Παναγιώτου.

Προσβλητική η νέα σύμβαση για το ΠΑΛΑΙ

Χρεοκοπία των επιλογών της Δημοτικής Αρχής

Κάθε άρθρο, κάθε παράγραφος, κάθε πρόταση της νέας σύμβασης «παραχώρησης» του ΠΑΛΑΙ από την ΕΤΑΔ κρύβει και μια προσβολή για τους πολίτες της πόλης.

Η συμπεριφορά της εταιρείας είναι απόρροια της πολιτικής που συνομολόγησαν αλληλοδιάδοχες  κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, για δέσμευση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δανειστών.

Η επιμονή της διοίκησης να παρουσιάσει τη νέα σύμβαση ως «επιτυχία» και «μοναδική επιλογή» μαρτυρά την αποτυχία της και τη διάψευση των επιλογών της.

Ενδεικτικά αναφέρουμε 4 διατάξεις της νέας σύμβασης που το αποδεικνύουν

  1. Είναι ψέμα ότι το ΠΑΛΑΙ παραχωρείται για 5+5 χρόνια στην πόλη μας.

Δεν υπάρχει καμιά δεσμευτική υποχρέωση της ΕΤΑΔ για παράταση του χρόνου μίσθωσης πέραν των αρχικών πέντε ετών. Δεν προβλέπεται καμιά προϋπόθεση που αν τηρηθεί από το Δήμο αυτοδίκαια  παρατείνεται η μίσθωση.

  1. Είναι ψέμα ότι το ΠΑΛΑΙ παραχωρείται ακόμα και για τα 5 πρώτα χρόνια.

Η ΕΤΑΔ διατηρεί το δικαίωμα να «πετάξει» έξω τον Δήμο ( άρθρο 2 παράγραφος 1) όταν η ίδια θεωρήσει ότι λόγοι «εθνικού συμφέροντος» επιβάλλουν τη διακοπή της σύμβασης. Επιβάλλει έγγραφη αποδοχή της διάταξης αυτής από τον Δήμο με παραχώρηση της εγκατάστασης μέσα σε τριάντα μέρες.

  1. Απαιτεί τη συνδρομή του Δήμου σε τροποποίηση των χρήσεων του χώρου.

Με αποικιοκρατική νοοτροπία απαιτεί (άρθρο 5 παράγραφος 2) τη ρητή συγκατάθεση και συνδρομή του Δήμου «στην όποια ενέργεια τυχόν επιχειρηθεί από την εταιρεία για τροποποίηση του πλαισίου επιτρεπομένων χρήσεων της εγκατάστασης». Στην πραγματικότητα απαιτεί την παράδοση και αφοπλισμό από κάθε νόμιμο μέσο, αποτροπής της αλλαγής  των σημερινών χρήσεων  της εγκατάστασης σε χειρότερο πλαίσιο, αν ο μελλοντικός «επενδυτής» το απαιτήσει. Η προσβολή αυτή είναι ταυτόχρονα και δείκτης των προθέσεων της ΕΤΑΔ για το ΠΑΛΑΙ.

  1. Φορτώνει τα βάρη των επισκευών από την πρόσφατη θεομηνία στον Δήμο.

Η ΕΤΑΔ επιχειρεί να φορτώσει το κόστος των επισκευών από τις ζημιές στη στέγη στους πολίτες. Πιέζει ώστε η σύμβαση να υπογραφεί με ημερομηνία έναρξης εκείνη της λήξης της προηγούμενης, ώστε αυτοδίκαια ο Δήμος να χρεωθεί τις δαπάνες. Και αν αυτό δεν γίνει κατορθωτό επιδιώκει ( άρθρο 1, παράγραφος 2) να αποδεχθούμε ανεπιφύλακτα ότι « ο Μισθωτής δεν φέρει καμιά ευθύνη για φανερά ή λανθάνοντα, πραγματικά ή νομικά… ελαττώματα» που « υπάρχουν κατά την σύναψη της παρούσης σύμβασης ή την παράδοση του μισθίου είτε προκύψουν στο μέλλον…». Και παρακάτω απαιτεί από τον δήμο να αποδεχθεί το μίσθωμα 30% επί των καθαρών εσόδων του « ως δίκαιο και εύλογο πλήρως ανταποκρινόμενο στη θέση και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται». Ακόμα και αν αυτές οι διατάξεις είναι τυπικές πουθενά στη σύμβαση δεν γίνεται λόγος για την υποχρέωση της ΕΤΑΔ να αποκαταστήσει τις πρόσφατες ζημιές όταν με ευθύνη της δεν είχε παραχωρηθεί ο χώρος στον Δήμο.

 Υπάρχει ένα συμπέρασμα

Η απόφαση  της διοίκησης να προσυπογράψει τη νέα, αποικιοκρατικού χαρακτήρα, σύμβαση με την ΕΤΑΔ μαρτυρά τη χρεοκοπία της λογικής του «αν τρυπώσουμε δεν θα μας βγάλουν ποτέ έξω» που διακήρυττε η διοίκηση από την προηγούμενη παραχώρηση. Αποδείχθηκε ότι η ΕΤΑΔ παραχωρεί το χώρο και φορτώνει  τις δαπάνες συντήρησης του στον Δήμο αναμένοντας τον κατάλληλο «επενδυτή».

Μαρτυρά τη χρεοκοπία της επιλογής της διοίκησης να παρουσιαστεί ενώπιον της ΕΤΑΔ όχι ως μια πόλη που διεκδικεί όσα της ανήκουν, αλλά ως «αξιόπιστος επιχειρηματίας ικανός να παρουσιάσει ένα αποδοτικό επιχειρηματικό σχέδιο». Η ΕΤΑΔ διατηρεί το δικαίωμα να επιλέξει τον επιχειρηματία που θα της προσφέρει περισσότερα.

Χρεοκόπησε η πολιτική αξιοποίησης του χώρου με επιχειρηματικά κριτήρια. Τελικά τόσο τα προηγούμενα χρόνια όσο και το διάστημα που θα διαρκέσει η νέα παραχώρηση, το ΠΑΛΑΙ  λυμαίνονται τηλεοπτικά κανάλια και επιχειρηματίες του θεάματος ενώ τα παιδιά της πόλης συνεχίζουν να γυμνάζονται σε ανοικτούς χώρους.

Τελικά η πόλη βρίσκεται σε χειρότερη θέση έναντι της ΕΤΑΔ μετά την απόφαση της διοίκησης. Το αίτημα για ΠΑΛΑΙ χώρος πολιτισμού και αθλητισμού με ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση για όλους παραμένει ανεκπλήρωτο και επίκαιρο.

Σπύρος Παναγιώτου

 Γαλάτσι ο Τόπος μου

Αφήστε τη σκέψη σας